Դիտոմ էր փողոցով անցնողներին: Ժամերն անցնոիմ էին և նա դեռ հետ ու առաջ էր գնում մերթ ականջ դնելով շոգեմեքենաների աղմուկին, մերթ լուսամուտից նայելով դեպի դուրս, ուր տիրում էր խորին մթություն:

Բարսեղը թղոերի միջից զգուշությամբ դուրս բերեց մի մուհակ, բայց արավ և ձայրից ամուր բռնելով պահեց դիմացը Սմբատի աչքերի առջև: Մի անգամ, երբ դահլիճում նստաձ գիրք էր կարդում սրտապատառ ներս ընկավ մի աղավնի, հետևից անգղը արյունոտ կտուցով, սուր մագիլներով: