Часто описываемый как самый южный немецкий винодельческий регион, Баден на самом деле не столько регион, сколько смесь различных административно-политических районов, некогда производивших вино в рамках ныне несуществующего Великого герцогства Баденского. 

Самая северная часть Бадена параллельна Мозелю и связывает Франконию и Вюртемберг, а виноградники к югу от Баден-Бадена — зеркальное отражение Эльзаса по другую сторону границы; три района виноградников на берегах Бодензее почти самые южные в Германии.

Разнообразие географических, геологических и климатических условий в регионе позволяет производить здесь широкий диапазон вин — от мягкого Сильванера и легкого, пряного Гутеделя до полнотелого Рулендера и привлекательного розового Вайсхербста. Однако специализация региона — лучшие германские красные вина. Особенности баденских вин — некоторая теплота, округлость и сладость. Виноградники этого, мощного винодельческого региона в основном протянулись полосой вдоль западной границы Черного леса — между ним и французской границей. Приготовленная рыба и салаты от производителя будут хорошо сочетаться с легкими винами этого региона.

Баден считается одним из новых германских винодельческих районов, хотя к 1800 г. там было более 27000 га (66 700 акров), занятых под виноградники, что почти вдвое больше, чем сегодня. По иронии судьбы баденские виноградники стали приходить в упадок, когда Германия в 1871 г. в результате Франко-Прусской войны захватила благоустроенный и изобилующий виноградниками Эльзас. Упадок продолжался несмотря на создание Баденской винодельческой ассоциации, образованной в 1881 г. священником и виноделом Генрихом Хансякобом в Хагнау. После возвращения Эльзаса Франции в 1918 г. продукция Баденского виноделия продолжала падать, преимущественно из-за недостатка инвестиций. В 1920-е гг. винодельческая промышленность испытала негативное воздействие законов о наследовании, в результате которых баденские виноградники стали дробиться на все более мелкие участки. К 1950 г., когда в Бадене осталось всего лишь 6 тыс. га (14 800 акров), занятых под виноградники, виноделие там достигло низшей точки падения. 

Բադենը ​​և նրա գինիները

Հաճախ նկարագրվում է որպես Գերմանիայի ամենահարավային գինեգործական շրջանը, Բադենը ​​իրականում ավելի քիչ տարածաշրջան է, քան տարբեր վարչական և քաղաքական շրջանների խառնուրդ, որոնք ժամանակին գինի էին արտադրում Բադենի Մեծ Դքսության տարածքում:

Բադենի ամենահյուսիսային մասը զուգահեռում է Մոզելին և կապում Ֆրանկոնիան և Վյուրտեմբերգը, մինչդեռ Բադեն-Բադենից հարավ գտնվող խաղողի այգիները սահմանի մյուս կողմում գտնվող Էլզասի հայելային պատկերն են. Բոդենզեի ափին գտնվող երեք խաղողի այգիները գրեթե ամենահարավայինն են Գերմանիայում:

Տարածաշրջանի աշխարհագրական, երկրաբանական և կլիմայական պայմանների բազմազանությունը թույլ է տալիս այստեղ արտադրել գինիների լայն տեսականի՝ փափուկ Silvaner-ից և թեթև, կծու Gutedel-ից մինչև լիարժեք Rulender և գրավիչ վարդագույն Weissherbst: Այնուամենայնիվ, տարածաշրջանը մասնագիտացած է գերմանական լավագույն կարմիր գինիների մեջ: Բադենի գինիների առանձնահատկությունները՝ որոշակի ջերմություն, կլորություն և քաղցրություն:Այս հզոր գինեգործական շրջանի խաղողի այգիները հիմնականում ձգվում են Սև անտառի արևմտյան սահմանի երկայնքով՝ նրա և Ֆրանսիայի սահմանների միջև: Արտադրողի եփած ձուկն ու աղցանները լավ կհամադրվեն այս տարածաշրջանի թեթև գինիների հետ։

Բադենը ​​համարվում է գերմանական գինեգործության նոր շրջաններից մեկը, չնայած 1800 թվականին խաղողի այգիների տակ կար ավելի քան 27,000 հեկտար (66,700 ակր), ինչը գրեթե կրկնապատկվում է, քան այսօր: Ճակատագրի հեգնանքով Բադենի խաղողի այգիները սկսեցին անկում ապրել, երբ Գերմանիան 1871 թվականին, ֆրանկո-պրուսական պատերազմի արդյունքում, գրավեց Էլզասի լավ պահպանված և առատ խաղողի այգիները: Անկումը շարունակվեց՝ չնայած 1881 թվականին ստեղծված Բադենի գինու ասոցիացիայի ստեղծմանը։քահանա և գինեգործ Հենրիխ Հանսյակոբը Հագնաուում: 1918 թվականին Էլզասը Ֆրանսիա վերադարձվելուց հետո Բադենի գինու արտադրությունը շարունակեց նվազել՝ հիմնականում ներդրումների բացակայության պատճառով։ 1920-ական թթ գինեգործության վրա բացասաբար են ազդել ժառանգական օրենքները, ինչի արդյունքում Բադենի խաղողի այգիները սկսել են մասնատվել ավելի փոքր հողամասերի: Մինչև 1950 թվականը, երբ Բադենում մնացել էր ընդամենը 6000 հեկտար (14800 ակր) խաղողի այգի, գինեգործությունը հասել էր իր նադիրին։